محمد قره داغی؛ علیرضا هوتکانی؛ علی مرادی؛ تامارا تمامگر
چکیده
پیشزمینه: تشخیص نهایی هر تومور وابسته به بیوپسی و جواب آسیبشناسی میباشد. بیوپسی در تومورهای عضلانی اسکلتی میتواند به روش مرکزی با سوزن بزرگ یا باز انجام شود. در بیوپسی مرکزی با سوزن بزرگ آسیب بافتی بسیار اندک و مشکلات جراحی بعدی و هزینه کمتر است؛ ولی مشکل این روش نمونه بافتی اندک است. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج بیوپسی سوزنی ...
بیشتر
پیشزمینه: تشخیص نهایی هر تومور وابسته به بیوپسی و جواب آسیبشناسی میباشد. بیوپسی در تومورهای عضلانی اسکلتی میتواند به روش مرکزی با سوزن بزرگ یا باز انجام شود. در بیوپسی مرکزی با سوزن بزرگ آسیب بافتی بسیار اندک و مشکلات جراحی بعدی و هزینه کمتر است؛ ولی مشکل این روش نمونه بافتی اندک است. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج بیوپسی سوزنی در تومورهای استخوانی با بیوپسی باز بود. مواد و روشها: در یک مطالعه آیندهنگر 57 بیمار مشکوک به تومور استخوانی که طی دو سال به به دو مرکز درمانی مشهد مراجعه نمودند تحت بیوپسی باز قرار گرفتند. در همان جلسه قبل از شروع عمل جراحی، بیوپسی مرکزی با سوزن بزرگ نیز انجام و گزارش بیوپسی باز با بیوپسی مرکزی با سوزن بزرگ مقایسه شدند. همچنین گزارش آسیبشناسی دو روش بیوپسی پس از جراحی با یکدیگر مقایسه گردید. یافتهها: دقت تشخیصی بیوپسی سوزنی برای تومورهای استخوانی 2/77%، برای تومورهای خوشخیم 2/69%، برای تومورهای بدخیم اولیه 7/82%، برای ضایعات خوشخیم شبه تومور 50% و برای تومورهای ثانویه (متاستاتیک) 100% بدست آمد. دقت تشخیصی بیوپسی باز در تمامی موارد تومورهای استخوانی 100% ارزیابی شد. نتیجهگیری: بیوپسی مرکزی با سوزن بزرگ یک روش دقیق و با هزینه کم در تشخیص تومورهای استخوانی میباشد، اما احتمال خطا در تشخیص نوع تومور در این روش وجود دارد.
علیرضا هوتکانی؛ علی مرادی؛ احسان اوحدی؛ حمیده فیض دیسفانی
چکیده
پیشزمینه: شکستگیهای سوپراکندیل هومروس از آسیبهای شایع اندام فوقانی در کودکان میباشد. در مواقع نیاز به جراحی باز در این شکستگی، رویکردهای مختلفی ممکن است بکار گرفته شوند. هدف از این تحقیق، مقایسه دو رویکرد جراحی در چنین موارد است. مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، از ۸۷ بیمار متوالی (case series) مراجعه کننده به یک مرکز درمانی ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگیهای سوپراکندیل هومروس از آسیبهای شایع اندام فوقانی در کودکان میباشد. در مواقع نیاز به جراحی باز در این شکستگی، رویکردهای مختلفی ممکن است بکار گرفته شوند. هدف از این تحقیق، مقایسه دو رویکرد جراحی در چنین موارد است. مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، از ۸۷ بیمار متوالی (case series) مراجعه کننده به یک مرکز درمانی مشهد با شکستگی سوپراکندیل نوع ۳ و در محدوده سنی از زمان تولد تا ۱۸سال، با انتخاب تصادفی، ۴۳بیمار با رویکرد خارجی (لاترال) و 44 بیمار با رویکرد پشتی (پوستریور) تحت عمل جراحی باز و تثبیت پایین قرار گرفتند. با یک پیگیری ۶ماهه دامنه حرکات آرنج، عوارض و زوایای «بومن» (Baumann)، «کارینگ» (carrying) و کپیتوهومرال و نحوه جوشخوردن در دو گروه بررسی شدند. یافتهها: رویکرد پشتی در زمان کوتاهتری قابل انجام بود. دامنه حرکات در رویکرد پشتی بعد از یک و بعد از شش ماه، کمتر از رویکرد خارجی بود. زاویه «بومن» و «کارینگ» در رویکرد پشتی بیشتر در محدوده طبیعی بود. عوارض ناهنجاری واروس و والگوس، سفتی مفصلی و عفونت پین در دو رویکرد تفاوت معنیداری نداشت. نتیجهگیری: دو رویکرد از نظر عوارض بعد از عمل تفاوتی با هم نداشتند. در رویکرد خارجی دامنه حرکت بیشتر حفظ شد و در رویکرد پشتی جااندازی آناتومیکتری بدست آمد.
علیرضا x علیرضا هوتکانی؛ حسن کریمی؛ علی مرادی؛ احسان واحدی؛ ابوالفضل کاظمی
چکیده
پیشزمینه: ضایعات تروماتیک دست از مهمترین آسیبهایی است که منجربه کارافتادگی میگردد. باتوجه به درصد بالای گروههای سنی فعال اجتماعی و کاری که دچار چنین ناتوانیهایی میشوند، بررسی نتایج درمانی آسیبهای عصبی و تاندونی دست، جهت دستیابی به رویکرد مناسب درمانی در بخش اورژانس ارتوپدی مورد نظر قرار گرفت.مواد و روشها: در یک مطالعه ...
بیشتر
پیشزمینه: ضایعات تروماتیک دست از مهمترین آسیبهایی است که منجربه کارافتادگی میگردد. باتوجه به درصد بالای گروههای سنی فعال اجتماعی و کاری که دچار چنین ناتوانیهایی میشوند، بررسی نتایج درمانی آسیبهای عصبی و تاندونی دست، جهت دستیابی به رویکرد مناسب درمانی در بخش اورژانس ارتوپدی مورد نظر قرار گرفت.مواد و روشها: در یک مطالعه آیندهنگر، از مراجعان اورژانس ارتوپدی یک بیمارستان در مشهد، ۹۱ بیمار (۸۷ مرد و ۴ زن) بهصورت تصادفی انتخاب شدند و با پیگیری 18 ماهه مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۲۶/۶ سال بود. اطلاعات جمعیتشناسی و جزییات آسیبها قبل و بعد از عمل، تکمیل و مقایسه شدند.یافتهها: میانگین اندازه آسیبهای دست ۴/۴ سانتیمتر و بیشتر لبههای تیز داشتند. آسیب تاندونهای خمکننده سطحی انگشت دوم و خمکننده کارپی رادیالیس؛ و نیز تاندونهای بازکننده مشترک انگشتان ۳ و ۴ و بازکننده بلند شست، از شایعترین آسیبها بودند. شایعترین عارضه، خشکی مفصل بود که رابطه مستقیم با ناکافی بودن فیزیوتراپی داشت. نتایج ترمیم عصب اولنار بدتر از مدیان بود و هیچکدام از اعصاب بازگشت کامل حس و حرکت نداشتند.نتیجهگیری: نتایج درمان آسیبهای تاندونی و عصبی بهصورت اورژانس چندان مطلوب نمیباشد و بهتر است آسیب عصب یا چند تاندون با هم به صورت اورژانس انجام پذیرد. با توجه به شیوع بیشتر آسیبهای عصبی و تاندونی دست در مردان جوان و سنین کار، اجرای طرح مدون در شهر جهت بالا بردن ایمنی کار ضروری میباشد.